Tevâzunun İnsan İçin Önemi Nedir?
İnsan niye kıymetli bir gözyaşından değil de, necâset hükmündeki değersiz bir sudan yaratıldı? Öldükten sonra niye kokuşup çürüyerek toprağa dönüşmekte? Bununla bize ilâhî bir mesaj veriliyor: Öncesi nutfe, sonu cife olan bir varlığın kibirlenip böbürlenmeye hakkı olmadığına işaret ediliyor.
İnsan, hangi makam ve imkânlara sahip olursa olsun, Cenâb-ı Hakk’a karşı dâimâ âciz bir kul olduğunu aslâ unutmamalı!..
Selmân (r.a), samimî, mütevâzı ve geçim ehli bir Hak dostu idi. Kimseye külfeti olmazdı. Son derece mahviyet sahibiydi.
İran’ın Medâin şehri fethedilince, Hazret-i Ömer (r.a) Selmân-ı Fârisî’yi oraya vâli tâyin etti. Selmân t insanlara son
derece âdil ve nâzik davrandığı için halk tarafından çok sevilip sayıldı. Aslî vatanında ve kendi kavmi arasında, kıymetli sözleri ve hikmetli nasihatleriyle, güzel hâli ve örnek yaşayışıyla dâimâ İslâm’ı tebliğ etti. İlmi, fazîleti, güzel ahlâkı ve üstün gayretleri sebebiyle İslâm orada sür’atle yayıldı.
Selmân (r.a) Medâin vâlisiyken, Şam’dan Teymoğulları Kabîlesi’ne mensup bir kimse gelmişti. Yanında bir yük de incir getirmişti. Hazret-i Selmân’ın sırtında sâde bir elbise, bir de aba vardı. Şamlı, onu tanımıyordu. Onu bu hâlde görünce de:
‘‘---Gel şunu taşı!’’ dedi.
Selmân (r.a) gitti, yükü sırtlandı. Halk kendisini görünce tanıdı.
Adama:
‘‘---Yükünü taşıyan bu zât vâlidir!’’ dediler. Şamlı derhâl:
‘‘---Özür dilerim, seni tanıyamadım.’’ dediyse de Selmân t:
‘‘---Zararı yok, yükü gideceğin yere götürünceye kadar bırakmayacağım.’’ dedi.
Yükü bırakınca da sahibine şu nasihatte bulundu:
‘‘---Benden sonra artık hiç kimseyi kesinlikle hakir görme!’’
Bir gün bir şahıs, Selmân t’ın yanında kendini medhediyordu. Hazret-i Selmân söz alarak şöyle dedi:
‘‘---Bana gelince, ben bedenî olarak necis ve sevimsiz bir sudan, yani nutfeden yaratıldım. Vefâtımdan sonra da bedenim kokuşmuş bir cîfe hâline gelecek. Ondan sonra da, amellerin tartıldığı mîzânın başına gideceğim. Eğer, hasenâtım ağır basarsa, işte o zaman ben kerîm ve değerli biri olurum; yok hafif gelirse, kötülerin en kötüsü olurum.’’
Bir kişi Selmân-ı Fârisî’nin hamur yoğurduğunu görmüştü. Buna çok şaşırdı ve:
‘‘---Hizmetçin nerede?’’ diye sordu. Selmân t şöyle dedi:
‘‘---Onu bir iş için gönderdim; iki işi de ona vermeyi münâsip görmedim. Hem onu bir işe göndermek, hem de buradaki işini yapmamak doğru olmaz, haksızlık olur!’’
Maaşını aldığında ondan bir şey yemezdi. Kendi elinin emeği ile geçinirdi. Bir dirheme hurma yaprağı alıp sepet örer, onu üç dirheme satardı. Bunun bir dirhemini yaprak aldığı yere verir, bir dirhemini tasadduk eder, bir dirhemiyle de âilesinin ihtiyaçlarını karşılardı.
Biraz para kazandığında onunla et veya balık alır, sofrayı hazırladıktan sonra cüzzamlı hastaları dâvet eder ve onlarla birlikte yerdi.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Kainat, İnsan ve Kuran'da Tefekkür
BENZER HABERLER
- TEVÂZÛ VE MÜ’MİNLERE KOL KANAT GERMEK
- HAK DOSTLARINDAN TEVÂZU NASİHATLERİ
- KİBİR VE TEVAZU KİMLERDE BULUNUR?
- ÖRNEK BİR TEVÂZU HİKÂYESİ
- TEVÂZU NEDİR? MÜTEVÂZI İNSANIN ÖZELLİKLERİ NELERDİR?
- PEYGAMBER EFENDİMİZ’İN TEVÂZÛ HÂLİ
- HAK TEÂLÂ’NIN KULLARINDA GÖRMEYİ MURÂD ETTİĞİ TEVÂZÛ HÂLİ
- ‘TEVÂZU’ DERECENİZ NEDİR?
- TEVÂZÛ HAKKINDA HADİSLER
- KENDİNİ BİL, HADDİNİ BİL!
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!