Tevazuya Alıştıran Amel

Tevazuya alıştıran ameli Dr. Murat Kaya anlatıyor...

Enes bin Mâik (r.a) şöyle buyurur:

“Rasûlullâh Efendimiz (s.a.v) tuvalete çıktıkları zaman bir çocukla berâber yanımızda bir su matarası olduğu halde (hizmet için) gelirdik.”

Enes (r.a)’in: “...yanımızda bir su matarası ile bir harbe olduğu halde...” dediği de rivâyet olunuyor ki, su ile istincâ edildiğini anlatmak istiyor. (Buhârî, Vudû, 15-17)

BU HADİSTEN NE ANLAMALIYIZ?

Âlime ve hocaya hizmet etmek, talebe için bir şereftir. Bu nevi hizmetler sâyesinde insanlar tevâzuya alışırlar.

Harbe, kısa ve ucunda sivri demir bulunan mızraktır. Necâşî’nin hediye ettiği bu harbeyi Efendimiz (s.a.v) namaz kılarken sütre olarak önlerine dikerlerdi. Tuvalet yapacakları zaman da yakınlarında bir yere alâmet olarak dikerlerdi ki insanlar yaklaşmasın! Allah Rasûlü (s.a.v) seyahat esnâsında açık alanda tuvalet yapmak mecburiyetinde kaldıklarında, insanların gözünden iyice kayboluncaya kadar çok uzak bir yere gider, kimsenin görmeyeceği kuytu bir yer bulurlardı.