‘yar’e Yakarış

‘Yar’e yapılan gönülden bir yakarış...

Bir “Aşk”... Bir nefes... Bir nazar Yar..!

Lutfeyle son nefesime kadar

Kopsun içimde aşkından, kopsun fırtınalar.

Damlalar nehirlere, nehirler ummanlara,

Aksın ‘Yar’e giden sonsuzluğa Yar..!

Haberdar olmasın gönlümden, gözlerimdeki damlalar.

Dışım sükût, sakin, süt liman

Kimse bilmesin, kimse titremesin yüreğimdeki sevdandan.

Yar...!

Sana yakarış var.

Bir nazar kıl süveyda noktama, canıma, can özüme dokunsun.

Sarsın alevi gülizar olup, İbrahim’ce kavursun.

Siretim bend olurken sana,

Herkes gibi dışım, dış dünyayı okusun.

Yar..!

Sana hasret var.

Bir yol ki uzansın taa haşre kadar.

Dayansın ucu ‘Yar’ ile dirilişe,

Belki an var, belki saniye, belki uzun bir ömür.

Susun..!

Kesilmesin zamanın önü, kurulmasın saatler.

Affını bilmediğim tövbem gibi olsun,

Umut vermesin vaatler.

Bir nefes ki dinmesin rüzgâra inat.

Tut ellerimden ey Yar..!

Tut elimdekilerden.

Yolcudur mehlikamsı bir sevda, her seher sana,

Dualarımın kollarında uzanarak.

Görmesin gecenin gözleri, vurulmasın karanlığın gönlü,

Aşkımdaki aşkına, sevdalanarak.

Bir aşk... Bir nefes...Bir nazar Yar..!

Kopsun içimde aşkından, kopsun fırtınalar.

Bir yol ki uzansın taa haşre kadar.

Yar..!

Naçizane  gönülden yakarış var.

Kaynak: Fatma Çam, Altınoluk Dergisi, Sayı: 383